|
| blader terug |
| Onderwerp:De Emmaüsgangers |
| bijbelboek:Lucas |
| hoofdstuk: 24 vers 13 t/m 35
|
|
Overdenking
Vanochtend ontmoeten wij in het Lucas evangelie twee teleurgestelde en ontgoochelde mensen.
Zij zijn op weg van Jeruzalem naar hun woonplaats Emmaüs, een voettocht van 12 km.
Emmaus, de plaats die warme bron betekend.
En een warme bron kunnen zij wel gebruiken, want ze zitten diep in de put.
Hun droom ligt aan duigen.
Deze 2 mensen, waarvan wij alleen van 1 man de naam weten n.m.: Kleopas, hadden al hun hoop op Jezus gesteld.
In de afgelopen jaren hadden zij deel uitgemaakt van de groep mensen die met Jezus en zijn 12 discipelen waren opgetrokken.
Het waren bijzondere jaren geweest, waarin zij veel van Hem hadden geleerd en veel van Hem waren gaan houden.
In toenemende mate was tot hen doorgedrongen dat zij deel uit maakten van een beweging die de wereld zou gaan veranderen.
Jezus had hen verteld dat hij op aarde was gekomen om mensen te bevrijden.
En nu, nu is hij dood.
Als een misdadiger gestorven aan het kruis.
Al hun hoop op een nieuwe, betere toekomst is vervlogen.
Zo is het ook vaak gesteld met de Emmaüsgangers van deze tijd.
Mensen die je overal ter wereld kunt tegen komen.
Mensen die teleurgesteld zijn in hun verwachtingen.
Je kunt hen overal tegenkomen, in Afrika of China, in Rusland of Amerika.
Maar ook dichter bij huis, hier in Limburg en waarschijnlijk ook wel in Gennep of Heijen.
Emmaüsgangers.
Emmaüsgangers zijn er in alle soorten,
soms mensen die intens verdrietig zijn om de dood van iemand die heel veel voor hen betekende, zoals bij de eerste Emmaüsgangers.
Soms ook mensen die teleurgesteld zijn in het leven, die niet meer weten hoe ze verder moeten.
Of mensen die somber gestemd zijn door vervelende dingen die zij in hun eigen leven ervaren, zoals ziekte, eenzaamheid en |lees verder | |
|
|
|
